Who cares? I do!

Ik heb gisteren een hele bijzondere dag gehad als coach / therapeut op een middelbare school in Haaksbergen. HAVO 4 leerlingen gingen de uitdaging aan door deel te nemen aan het programma 'Who Cares?'. Vergelijkbaar met het bekende televisieprogramma 'Over de streep' van Arie Boomsma. Het doel is dat er tussen de leerlingen meer onderling begrip is, minder vooroordelen en meer respect voor elkaar. Vaak gaat het ook om de bewustwording dat ze niet de enige zijn in bepaalde situaties. Deze herkenning levert opluchting op en een vorm van geruststelling.

We hebben met elkaar kwaliteiten en stellingen besproken in groepsverband. Natuurlijk kon de top 40 muziek voor een positieve flow en energy boost niet ontbreken. Bij een soort van stoelendans zat je steeds tegenover een andere leerling en beantwoordde je naar elkaar steeds een mooie vraag van 'wat is je favoriete vakantiebestemming?' tot 'voor wie heb jij respect?'. Hierdoor ontstaat er steeds meer interactie.

Na de pauze was ik omringd door 11 jongens. Een geweldige uitdaging in mijn leerproces, werken in groepsverband en met een jongensenergie. Met hen stond ik stil bij de vraag: 'Als je me werkelijk zou kennen, dan zal je weten dat...."

Ik opende het rondje door dicht bij mezelf te staan en te vertellen dat toen ik in HAVO 3 zat het bericht kreeg dat mijn moeder kanker had, hoe ik hiermee om ben gegaan en wat dat voor impact had op school en mijn functioneren. Mijn moeder is inmiddels al een aantal jaren overleden. Ik heb met deze jongens gedeeld dat ik nog steeds heel dankbaar ben voor het feit dat ik haar dochter ben en dat ik heel blij ben met de basis die zij mij heeft bijgebracht en dat zij mij heeft gevormd tot wie ik nu ben.

Jongens zijn geen vertellers en soms ook wel een beetje allergisch voor gevoelens en al helemaal om dit te delen in een groep. Ik mag natuurlijk niet generaliseren, want dit geldt natuurlijk absoluut niet voor allemaal. Het eerste rondje was aftasten voor ze. Ze waren afgeleid door andere groepjes en geluiden. We maakten samen een tweede rondje 'wat heb je geleerd van je ouders en wil je meegeven aan jouw kinderen later?'. Hierin merkte je bewustwording en emoties bij bepaalde jongens, waardoor de anderen zich ook kwetsbaarder konden opstellen. We gingen de diepte in en dat zorgde voor mooie verhalen en gesprekken.

Ik kan nu wel zeggen dat ik super trots ben op toch een beetje 'mijn jongens van gisteren'.

Hierna zijn we letterlijk 'over de streep gegaan'. Dit is overigens ook een hele bewustwording voor jezelf. Een onbeschrijfelijk gevoel en mocht je de kans hebben, pak deze en ga het zelf ook eens ervaren!

Ik zie het als een meerwaarde voor alle middelbare scholen en voor mij smaakte deze dag naar meer dus bij deze: wie durft het aan? Who cares! I do!